Airbus A300
Fabrikant	Airbus
Lengte	54.08 m
Spanwijdte	44,84 m
Hoogte (vanaf de grond)	16,53 m
Max. aantal passagiers	285 (all economy)
Motoren	2
Kruissnelheid	875 km/h
Max. reikwijdte	7700 km
Eerste vlucht	28 oktober 1972
Status	uit productie, in gebruik
Aantal gebouwd	821
Portaal Luchtvaart

De Airbus A300 is een tweemotorig passagiersvliegtuig dat sinds 1972 door vliegtuigbouwer Airbus wordt gebouwd. Dit was het eerste vliegtuig dat door Airbus ontwikkeld werd. Er bestaan verschillende versies van: Airbus A300-B4, Airbus A300-B2, en Airbus A300-600. Afhankelijk van het type kunnen er 250 tot 270 passagiers worden vervoerd. De A300 vormt ook de basis voor latere Airbus types zoals de A310 en de modernere A330 en A340.

Een Airbus A300 is een widebody-vliegtuig met twee gangpaden en als stoelindeling 2-4-2 en 3-3-3, maar dat komt zelden voor. Een Airbus A300 heeft een relatief klein vliegbereik: 3000 - 4000 km. In een later stadium kwam Airbus met een nieuw versie. Deze Airbus A300-600 heeft een groter vliegbereik (4000 - 6000 km) en heeft twee moderne turbofan motoren die veel minder geluid maken dan die van zijn voorgangers. Ondanks zijn hoge leeftijd werd de A300-600 in 2005 nog steeds geproduceerd, wel enkel als vrachtvliegtuig.

In Nederland heeft Transavia Airlines in het verleden korte tijd met een Airbus A300 gevlogen. Het toestel bleek voor de maatschappij te groot en paste niet goed bij de rest van haar vloot. In België is het toestel in gebruik geweest bij TEA en CityBird terwijl TNT Airways nog altijd met de vrachtversie vliegt.

Het toestel is een concurrent voor de Boeing 767, maar het schiet in vliegbereik wel tekort. Wel heeft het een grotere rompdiameter en dus meer laadruimte dan de 767. Waar in de Airbus A300 twee rijen standaardcontainers gaan, kan er maar één rij in de 767.

Van de A300B1 zijn maar twee toestellen gebouwd: het prototype van de A300 en een toestel dat later verkocht is aan de Belgische chartermaatschappij TEA-Trans European Airways.

De A300B2 is de eerste versie die in productie is genomen. Het toestel wordt voortgestuwd door hetzelfde type turbofanmotoren als de generatiegenoten Boeing 747 en Douglas DC-10.

De belangrijkste productie-versie. Van de B2 en B4 zijn in totaal 248 toestellen gebouwd.

• • A300B4-100: 157,5 ton MTOW
  • A300B4-200: 165 ton MTOW
  • A300B4-200FF: dit was de eerste widebody met 2-mans cockpit. Hierbij werd gebruikgemaakt van een deel van de digitale componenten uit de digitale cockpit van de A310.

Airbus A318
Fabrikant	Airbus
Type(s)	A318
Lengte	31,44 m
Spanwijdte	34,10 m
Hoogte (vanaf de grond)	12,51 m
Interieurbreedte	3,70 m
Max. aantal passagiers	132
Vleugeloppervlak	122,6 m2
Max. startgewicht	68.000 kg
Max. brandstof	24.210 l
Motoren	2x PW6000 of 2x CFM56-5
Max. stuwkracht per motor	96–106 kN
Kruissnelheid	820 km/h (Mach 0.77)
Kruishoogte	11.000 m
Status	In gebruik
Aantal gebouwd	79 geleverd - 0 besteld (maart 2013)
Portaal Luchtvaart

De Airbus A318 is een verkorte versie van de Airbus A320, maar op zeer veel punten identiek aan de Airbus A320, en deelt dezelfde cockpit. Het is een narrow-body-vliegtuig met 1 gangpad en 3 stoelen aan beide kanten. In de Airbus A318 kunnen, afhankelijk van de indeling ca. 107 personen plaatsnemen. De Airbus A318 is ontworpen voor middellange en korte lijnvluchten waar niet genoeg vraag naar is om de grotere A319, A320 of A321 te vullen.
Airbus heeft in 2006 proeven uitgevoerd met een A318 om dit type goedgekeurd te krijgen voor starts en landingen op de luchthaven van London City Airport. Deze luchthaven is gelegen in de kantorenwijk van de Docklands en heeft een zeer korte start/landingsbaan. Daartoe is er in de cockpit een zogenaamde steep-approach-knop geïnstalleerd, waarmee landingen onder een zeer steile naderingshoek kunnen worden uitgevoerd. Airbus hoopt dat hiermee de A318 een succesvolle opvolger wordt van de Bae 146 waarvan de productie is beëindigd. Inmiddels heeft British Airways voor de verbinding tussen London City Airport en John F. Kennedy International Airport twee van deze toestellen ontvangen, die voorzien zijn van 32 Club World (business-class)-stoelen. Op de heenvlucht wordt bijgetankt op Shannon Airport in Ierland omdat een volledig volgetankte A318 niet kan opstijgen vanaf London City Airport.

Klanten[bewerken]

De Airbus A318 is op dit moment niet in gebruik bij Nederlandse of Belgische maatschappijen, en het is onwaarschijnlijk dat dit in de toekomst nog gebeuren zal. Maatschappijen die op dit moment wel met de A318 vliegen zijn:

• Air France: 18 toestellen
• Avianca: 10
• Avianca Brazil: 10
• Frontier Airlines: 8
• LAN Airlines: 5
• TAROM: 4
• British Airways: 2

Airbus A319
Fabrikant	Airbus
Type(s)	A319
Lengte	33,84 m
Spanwijdte	34,10 m
Hoogte (vanaf de grond)	11,76 m
Interieurbreedte	3,70 m
Max. aantal passagiers	156
Leeggewicht	39.725-39.826 kg
Max. startgewicht	64.000-75.500 kg
Max. brandstof	24.210-30.190 l
Motoren	2 x V2500-A5 of 2 x CFM56-5B
Max. stuwkracht per motor	98-120 kN
Kruissnelheid	Mach 0,82
Max. reikwijdte	6.850 km
Status	in gebruik
Aantal gebouwd	1366 geleverd - 155 besteld (april 2013)[1]
Portaal Luchtvaart

De Airbus A319 is een vliegtuigtype uit de Airbus A320-familie van de Europese vliegtuigbouwer Airbus. Het is een verkorte versie van de Airbus A320.
Zowel de technologie als het comfort zijn precies hetzelfde als die van zijn grotere broer Airbus A320. In een versie met twee klassen kan de Airbus A319 tot 124 passagiers vervoeren. In een versie met verschillende klassen van first tot en met economy class kunnen 110 mensen plaatsnemen. In een toestel met slechts economy-class passen 149 passagiers. Voor de lagekostenmaatschappijen kwam er ook een versie voor 156 passagiers. Net als bij de A320 en de A321 heeft de Airbus A319 ook één gangpad en drie stoelen aan beide kanten, dus het is een narrowbody-vliegtuig. Het toestel heeft een vliegbereik tot ongeveer 6.850 km.
Airbus heeft ook een speciale versie van de Airbus A319, de Airbus Corporate Jet (kortweg Airbus A319 ACJ). Deze biedt enorm veel comfort en luxe-uitstraling in de cabine. De Airbus A319 ACJ is vooral voorbestemd voor zakelijke concerns, regeringen, defensie of rijke particulieren. De Airbus A319 ACJ heeft een veel groter vliegbereik dan de gewone versie: 4000 tot 9000 km. Met de Airbus A319 ACJ heeft de Business Jet uitvoering van de Boeing 737 er een geduchte concurrent bij. Net als de Boeing heeft de Airbus A319 ACJ ook extra kerosinetanks in de vrachtruimte onder de cabine.
Standaard heeft de A319 één nooduitgang boven elke vleugel maar enkele luchtvaartmaatschappijen zoals Air Berlin, Cebu Pacific Air en Easyjet bezitten een speciale versie van de A319. In deze versie van zijn er twee nooduitgangen boven elke vleugel voorzien. Dit is verplicht omdat deze luchtvaartmaatschappijen meer passagiers vervoeren dan toegelaten is in de standaardversie.

Klanten[bewerken]

Grootste klanten[bewerken]

Op 29 juli 2013 waren volgende luchtvaartmaatschappijen de grootste gebruikers van de Airbus A319:

• EasyJet: 150
• US Airways: 93
• Delta Airlines: 57

België[bewerken]

Brussels Airlines heeft 14 Airbus A319s in haar vloot. Thomas Cook Airlines Belgium heeft 1 A319 in haar vloot.

Airbus A320
Fabrikant	Airbus
Type(s)	A318 A319 A320 A321
Lengte	37,57 m
Spanwijdte	34,10 m
Hoogte (vanaf de grond)	11,76m
Interieurbreedte	3,70 m
Max. aantal passagiers	180 (1-klasse)
Leeggewicht	42.400 kg
Max. startgewicht	77.000 kg
Max. brandstof	29.680 liters
Motoren	2
Kruissnelheid	0,79 mach
Max. reikwijdte	5700 km
Eerste vlucht	22 februari 1987
Status	In gebruik
Aantal gebouwd	3274 geleverd - 2936 besteld (maart 2013)
Portaal Luchtvaart

De Airbus A320 is een narrow-body vliegtuigtype van de Europese vliegtuigbouwer Airbus. De benaming wordt zowel gebruikt voor de A320 zelf als voor de "A320-familie", met daarin de aan elkaar gerelateerde vliegtuigtypen (in oplopende grootte) A318, A319, A320 en A321. Het zijn relatief kleine straalvliegtuigen die vooral gebruikt worden voor middellange afstanden. Met de Airbus A320 is een groot vliegbereik te realiseren van 4.843 tot 5.676 km. De belangrijkste concurrent is de Boeing 737.

Geschiedenis[bewerken]

De Airbus A320 zag voor het eerst het licht in 1986; in 1988 volgde de levering aan de eerste maatschappij: Air France.

Kenmerken[bewerken]

De A320 heeft standaard twee cabine-opties. De two-class-indeling bestaat uit een business class en economy class met 150 stoelen. De single class-indeling, die voornamelijk door chartermaatschappijen wordt gebruikt, telt tussen de 164 en 180 stoelen, afhankelijk van de beenruimte. De Airbus A320 heeft één gangpad. Aan beide kanten van het gangpad zijn de stoelen opgesteld in rijen van 3. In de business class is dit standaard twee stoelen per rij. De A320 heeft in totaal acht nooduitgangen.
De A320 kent een moderne glazen cockpit; veel van de traditionele mechanische instrumenten zijn vervangen door een grafische weergave van de informatie van die instrumenten op een beperkt aantal computerschermen. Het gebruik van computerschermen biedt onder andere het voordeel om de informatie die op de schermen gepresenteerd wordt aan te passen aan de vluchtfase en/of de specifieke toestand van het toestel. Zo worden bepaalde checklisten op één van de schermen getoond en kan de vlieger de doorlopen stappen hierop afvinken.
De Airbus A320 was het eerste, op grote schaal geproduceerde, verkeersvliegtuig waarin fly-by-wire technologie werd toegepast. Een opvallende nieuwigheid was de uitrusting van de stuurknuppel als "sidestick" (een soort joystick).
Alle vernieuwingen hadden bij de introductie van het toestel ook een keerzijde. Vliegtuigen die uitgerust zijn met de fly-by-wire-techniek hebben niet langer een mechanische verbinding tussen piloot en stuurvlak. In dit geval is een computer vereist om de beweging van de piloot te vertalen naar beweging van stuurvlakken. Deze computer zal hierbij rekening houden met de specifieke vluchtfase en kan daarbij zelfs bepaalde inputs van de vlieger negeren wanneer deze de veiligheid van de vlucht in gevaar brengen. Zo zal het computersysteem de vlieger beletten om een bocht in te zetten met een te grote rolhoek. Hiermee wordt het voor de vliegers nog belangrijker om de toestand van het controle-systeem te kennen en te begrijpen. De A320 trok in de eerste jaren na haar introductie negatieve aandacht met een aantal ongevallen waarin de bemanning niet doorhad in welke configuratie het toestel zich bevond. Het vormde het begin van een periode waarin veel aandacht uit zou gaan naar ongevallen waarbij een perfect functionerend vliegtuig onder controle van een volledig capabele bemanning toch tegen het terrein aanvliegt. zie Controlled Flight Into Terrain (CFIT).

Gebruikers[bewerken]

Grootste gebruikers (>100 toestellen)[bewerken]

Luchtvaartmaatschappij	In dienst	Orders	Totaal
Air Asia	89	86	175
American Airlines*	0	260	260
BOC Aviation	65	41	106
China Eastern Airlines	25	95	120
CIT Aerospace	68	69	137
China Southern Airlines	66	56	122
GE Capital Aviation Services	156	80	236
JetBlue Airways	118	53	171
TAM Linhas Aéreas	86	32	118
ILFC	213	100	313
IndiGo	39	180	219
Qantas	0	110	110
United Airlines	97	19	116
US Airways	72	35	107
Wizz Air	30	105	135
Lion Air	0	234	234

(*) American Airlines kan volgens het contract dat het afgesloten heeft met Airbus kiezen uit de verschillende vliegtuigen uit de Airbus A320-familie (Airbus A318, A319, A320 en A321).

Nederland[bewerken]

In Nederland maakte Martinair gebruik van de A320, tot medio 2007. Sinds 2003 vloog Martinair met de Airbus A320 richting de populaire (Europese) vakantiebestemmingen. Martinair had er drie van in haar vloot. In de zomer van 2006 heeft Martinair een vierde A320 geleased van Iberworld. Sinds de zomer van 2008 had de nieuwe luchtvaartmaatschappij Amsterdam Airlines ook drie van deze toestellen in bezit. De Nederlandse luchtvaartmaatschappij DutchBird vloog overigens ook enkele jaren met de A320, evenals de luchtvaartmaatschappij V Bird. Alle drie zijn inmiddels failliet.

België[bewerken]

Thomas Cook Airlines Belgium heeft momenteel 5 van deze toestellen in gebruik. Ook de failliete luchtvaartmaatschappijen V Bird en Dutchbird hadden de Airbus A320 in gebruik. In 2011 nam Brussels Airlines twee A320's in dienst en in 2012 nog eens twee.

Ongevallen en incidenten[bewerken]

• Op 29 maart 2013 kwam een Airbus A320-214 van Air Méditerranée door onbekende oorzaak naast de landingsbaan terecht van de Luchthaven Lyon-Saint Exupéry. De vlucht ML7817 was afkomstig uit Agadir (Al Massira Airport). Alle 181 inzittenden en de 7 bemanningsleden van het vliegtuig bleven ongedeerd.
• Op 15 januari 2009 maakte de piloot van de Airbus A320-214, US Airways-vlucht 1549 een geslaagde noodlanding op de Hudsonrivier. Kort na vertrek vielen beiden motoren uit na een vogelaanvaring. Alle 155 inzittenden overleefden het ongeluk.
• Op 27 november 2008 stortte een A320-200 van Air New Zealand in de Middellandse Zee. Zeven personen, waaronder de twee piloten, kwamen om het leven.
• Op 17 juli 2007 schoot een Airbus A320 van TAM Linhas Aéreas door bij de landing op de luchthaven Congonhas in São Paulo. Alle 187 inzittenden kwamen om, net als twaalf mensen op de grond.^[1]
• Op 26 juni 1988 verongelukte tijdens een demonstratievlucht een Airbus A320 nabij het vliegveld Mulhouse-Habsheim in de Elzas. Het toestel vloog laag en traag (voor een vliegshow) met goed weer over het vliegveld, om enkele ogenblikken later bomen te raken. Bij het ongeluk kwamen drie personen om het leven en raakten er 50 gewond.
• Op 3 mei 2006 stortte een Airbus A320 van Armavia neer in de Zwarte Zee bij Sochi. Alle 113 inzittenden komen om. Het ongeluk gebeurde tijdens slecht weer.

New Engine Option (NEO)[bewerken]

Airbus werkt aan een gemoderniseerde versie van de A320, ook wel bekend als New Engine Option (NEO).
Volgens Airbus zullen de nieuwe motoren aanzienlijk zuiniger zijn dan zijn voorgangers en tot 16% minder brandstof gebruiken. Ook worden de toestellen uitgerust met nieuwere winglets, ook wel bekend als Sharklets.
Airbus wil in 2016 de eerste A320neo afleveren en schat zo'n 4000 toestellen te verkopen in 15 jaar tijd. Het eerste toestel zal worden geleverd aan Indigo. Deze Indiase luchtvaartmaatschappij heeft 150 toestellen besteld (samen met nog eens 30 gewone A320's). Ook de Amerikaanse tak van het Britse Virgin Atlantic, Virgin America, heeft begin dit jaar bekendgemaakt dat het 30 orders voor de A320neo heeft geplaatst. Het Maleisische AirAsia is voornemens 200 toestellen af te nemen. Deze zouden vanaf 2015 geleverd worden en zou de grootste order van Airbus ooit zijn.

Airbus A321
Fabrikant	Airbus
Type(s)	A321-100 en A321-200
Lengte	44,51 m
Spanwijdte	35,10 m
Max. aantal passagiers	220
Max. startgewicht	93,5 ton
Motoren	IAE V2533 of CFM56-5
Max. stuwkracht per motor	133 - 147 kN
Kruissnelheid	Mach 0,82
Max. reikwijdte	5400 km
Aantal gebouwd	797 (maart 2013)
Portaal Luchtvaart

De Airbus A321 is een sterk verlengde Airbus A320 met twee extra deuren in de romp. In een A321 kunnen 150 tot 220 passagiers, afhankelijk van de vervoersklasse van de betreffende maatschappij. De Airbus A321 is op dit moment populair bij lijndienst- en chartermaatschappijen in de hele wereld. Hij wordt vaak gezien als een directe concurrent van de Boeing 757. De A321 heeft echter een kleinere actieradius dan de Boeing 757, die bovendien sneller is. De verkoop van de Airbus A321 is redelijk succesvol omdat er veel vraag naar is van Aziatische en Amerikaanse maatschappijen, waaronder US Airways.

Gebruikers[bewerken]

De belangrijkste gebruikers van de Airbus A321 zijn:

• China Southern: 57^[1]
• US Airways: 51^[2]
• Lufthansa: 62^[3]

Airbus A330
Fabrikant	Airbus Industrie
Lengte	58,82-63,69 m
Spanwijdte	60,3 m
Hoogte (vanaf de grond)	16,83-17,39 m
Interieurbreedte	5,28 m
Max. aantal passagiers	440
Vleugeloppervlak	361,6 m²
Max. startgewicht	233.000-238.000 kg
Max. brandstof	97.530-139.090 l
Motoren	2
Max. stuwkracht per motor	311-320 kN
Kruissnelheid	Mach 0,82
Max. reikwijdte	7.400-13.450 km
Eerste vlucht	2 november 1992
Status	in gebruik
Aantal gebouwd	984 (t/m mei 2013)[1]
Portaal Luchtvaart

De Airbus A330 is een tweemotorig widebodyverkeersvliegtuig van de Europese fabrikant Airbus. Er bestaan twee versies, de A330-200 en de A330-300, waarbij 255 tot 400 passagiers kunnen worden vervoerd. Van de A330-200 bestaan ook een vrachtversie en een militair tanktoestel.
De A330 is na het succes van de Airbus A320-familie ontwikkeld met dezelfde technologie en hetzelfde comfort. Het toestel is tegelijk met de viermotorige Airbus A340 ontwikkeld en in 1993 in productie genomen. Beide toestellen worden op hetzelfde platform gebouwd en hebben identieke romp en vleugels. Het toestel is een verdere ontwikkeling van de oorspronkelijke Airbus A300, maar moderner en met een langere romp. De Airbus A330 heeft slankere vleugels met winglets, en zuinigere motoren (van Pratt & Whitney, Rolls Royce of General Electric). De diameter van de widebodyromp is gelijk aan die van de Airbus A300, met als standaardindeling rijen van 2-4-2 stoelen, met hiertussen 2 gangpaden. De Airbus A330 wordt gebruikt door luchtvaartmaatschappijen op drukke middellange routes (A330-300) maar ook op de minder drukke vluchten over lange afstand (A330-200). De A330 zal op termijn worden vervangen door vergelijkbare versies van de Airbus A350.

Versies[bewerken]

Airbus A330-200[bewerken]

De Airbus A330-200 is ontwikkeld als concurrent van de Boeing 767-300ER en als vervanger van de even grote Airbus A340-200. De A330-200 heeft een kortere romp dan de oorspronkelijke A330-300 en verbeterde motoren. Hierdoor is het vliegbereik aanzienlijk toegenomen tot 13.400 kilometer. De A330-200 bleek veel populairder dan de A340-200. Het toestel werd voor het eerst gepresenteerd in 1995, om drie jaar later haar eerste commerciële vlucht te maken. In december 2011 waren 572 toestellen besteld.

Airbus A330-200 MRTT[bewerken]

Zie Airbus A330 MRTT voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Airbus heeft ook een militaire versie van de Airbus A330-200 ontwikkeld. Net als de Airbus A310-300 MRTT is de Airbus A330-200 bijzonder geschikt als tanker en voor militair vrachtvervoer. Vergeleken met de Airbus A310-300 MRTT kan de A330-200 echter veel meer brandstof of andere lading meenemen. Het Britse ministerie van defensie zou enige tientallen van deze militaire A330's in dienst willen nemen, ter vervanging van militaire uitvoeringen van de Lockheed TriStar en de Vickers VC-10. Ook de Australische luchtmacht heeft een aantal exemplaren besteld.

Airbus A330-200F[bewerken]

Dit is de vrachtversie van de Airbus A330-200. Het neuslandingsgestel van het vliegtuig is iets verlengd, waardoor de laadvloeren horizontaal lopen en lading eenvoudiger kan worden geladen en gelost. De Airbus A330-200F voltooide zijn eerste vlucht op 5 november 2009, op dat moment waren er 67 orders voor het toestel.^[2]

Airbus A330-300[bewerken]

De Airbus A330-300 werd in 1993 als eerste A330-variant geïntroduceerd en was de beoogde vervanger van de Douglas DC-10 en Lockheed L-1011 TriStar.^[3] Het toestel werd daardoor een concurrent van de McDonnell Douglas MD-11, Boeing 777-200 en de latere Boeing 767-400ER. Normaliter passen er 295 (met 3 klassen) tot maximaal 436^[4] (in één klasse) passagiers in de A330-300. Tot 31 mei 2013 waren 624 toestellen besteld.^[1]

Klanten[bewerken]

Grootste klanten[bewerken]

Op 29 december 2011 waren volgende luchtvaartmaatschappijen de grootste gebruikers van de Airbus A330:

• Cathay Pacific: 37
• Delta Air Lines: 32
• Qatar Airways: 29

België[bewerken]

• Brussels Airlines heeft vijf A330-300's en drie A330-200's in de vloot die worden ingezet op Afrikaanse routes en ook op de routes naar New York en Washington D.C. De A330-300's van Brussels Airlines hebben elk 284 stoelen, waarvan 30 in de business- en 254 in de economyclass. De A330-200 hebben 224 stoelen waarvan 42 in businessclass.
• De Belgische Luchtmacht heeft sinds 2009 ook een A330-300 in haar vloot.

Nederland[bewerken]

• De Koninklijke Luchtvaart Maatschappij vliegt momenteel met twaalf A330-200's en vier A330-300's.

Incidenten en ongelukken[bewerken]

• Op 30 juni 1994 stortte een A330 die een testvlucht maakte, kort na het opstijgen in Toulouse neer. Alle zeven bemanningsleden kwamen om.

• Op 24 augustus 2001 raakte Air Transat vlucht 236 (registratie: C-GITS) halverwege de Atlantische Oceaan zonder brandstof. De oorzaak van hiervan was een menselijke fout tijdens het onderhoud. Een onderdeel van een verouderde motor werd ingebouwd hoewel dit niet volledig paste. Er was na verloop van tijd een gat in een toevoerslang ontstaan waardoor de brandstof was gaan lekken. Dit resulteerde in de langste zweefvlucht ooit gemaakt door een verkeersvliegtuig. Het toestel legde meer dan 330 km af. Er kon nog net een noodlanding worden gemaakt op de Azoren. Bij de landing kreeg het toestel alleen klapbanden door de te hoge aanvliegsnelheid. Het toestel vliegt nu nog steeds bij Air Transat.

• Op 1 juni 2009 verongelukte Air France vlucht 447 (registratie: F-GZCP), onderweg van Rio de Janeiro naar de Parijse luchthaven Charles de Gaulle, voor de kust van Brazilië. Geen van de 228 inzittenden heeft de crash overleefd.

• Op 12 mei 2010 verongelukte Afriqiyah Airways vlucht 771 (registratie: 5A-ONG), kort voor de landing op de luchthaven Tripoli Internationaal. Er waren 11 bemanningsleden en 93 passagiers aan boord. Alleen een negenjarig Nederlands jongetje overleefde het ongeluk.

Specificaties[bewerken]

		Airbus A330
		A330-200	A330-200F	A330-300
		Interieur
Interieurlengte		45,0 m		50,35 m
Interieurbreedte		5,28 m
Aantal stoelen[5]	Maximum	380	n.v.t.	440
	2 klassen	293		335
	3 klassen	253		295
Meest gebruikte stoelconfiguratie in economy class		2-4-2		2-4-2
		Afmetingen
Lengte		58,82 m		63,69 m
Rompbreedte		5,64 m
Hoogte		17,39 m	16,88 m	16,83 m
Spanwijdte		60,3 m
Vleugeloppervlakte		361,6 m²
Vleugelhoek		30°
Wielbasis		22,20 m		25,60 m
		Gewicht
Operationeel leeggewicht[5]		119.600 kg	109.000 kg	124.500 kg
Maximale nuttige lading		36.400 kg	65.000 kg	45.900 kg
Maximaal startgewicht		238.000 kg	233.000 kg	235.000 kg
Maximaal gewicht bij landing		180.000 kg		185.000 kg
		Motoren (×2)
Producent, type en stuwkracht	General Electric	CF6-80E1 320 kN		CF6-80E1 320 kN
	Pratt & Whitney	PW4000 311 kN
	Rolls-Royce	Trent 700 316 kN
		Snelheid
Kruissnelheid		Mach 0,82 (871 km/u)
Maximale snelheid		Mach 0,86 (913 km/u)
		Vlieghoogte
Kruishoogte		11.000 m
Maximale hoogte		12.527 m
		Overige
Vrachtcapaciteit		136 m³	475 m³, 70.000 kg	162,8 m³
Reikwijdte bij volledige belading		13.430 km	7.400 km	10.830 km
Benodigde startbaanlengte bij volledige belading		2.220 m	nb	2.500 m
Maximale hoeveelheid brandstof		139.090 l	97.530 l

Airbus A340
Fabrikant	Airbus Industrie
Type(s)	A340-200 / 300 / 500 / 600
Lengte	59,39-75,30 m
Spanwijdte	60,30-63,45 m
Hoogte (vanaf de grond)	16,70-17,30 m
Interieurbreedte	5,28 m
Max. aantal passagiers	520
Leeggewicht	129.000-181.900 kg
Vleugeloppervlak	361,6-439,4 m2
Max. startgewicht	275.000-380.000 kg
Max. brandstof	155.040-204.500 liter
Motoren	4 x Rolls-Royce Trent 556 of CFM International CFM56-5C
Max. stuwkracht per motor	151-249 kN
Kruissnelheid	Mach 0,78-0,82
Kruishoogte	9100-10.700 m
Max. reikwijdte	13.700-17.000 km
Eerste vlucht	25 oktober 1991
Status	in gebruik/niet meer in productie
Aantal gebouwd	377 geleverd - 0 besteld (maart 2013)
Portaal Luchtvaart

De Airbus A340 is een viermotorig verkeersvliegtuig voor de lange afstand van de Europese vliegtuigfabrikant Airbus. De A340 kwam tegelijk met de tweemotorige Airbus A330 op de markt. De A340 is een widebody-vliegtuig met een stoelindeling van 2-4-2 stoelen in de breedte en 2 gangpaden.
Alle Airbussen A340's hebben een vliegbereik afhankelijk van de versies: 8000 t/m 16.000 km. De Airbus A340 wordt meestal door lijndienstmaatschappijen gebruikt op intercontinentale vluchten. Het is een directe concurrent van de Boeing 747.
Airbus heeft op 10 november 2011 aangekondigd dat het A340-programma wordt stopgezet wegens gebrek aan nieuwe bestellingen.

Geschiedenis en techniek[bewerken]

De A340 vloog voor het eerst op 25 oktober 1991. Lufthansa en Air France waren in 1993 de eerste luchtvaartmaatschappijen die het toestel in dienst namen. De A330 en A340 zijn volledig met behulp van Computer Aided Design (CAD) ontworpen, wat voor verkeersvliegtuigen een primeur was. De technologie en het comfort van de A330 en A340 zijn vergelijkbaar. De cockpit met fly-by-wire-technologie lijkt sterk op die van eerdere Airbus-typen. De cockpit van de A340-600 verschilt van eerdere versies door de Active Matrix Liquid crystal displays (AMLCD's), met een groter beeldoppervlak en een scherper beeld dan de CRT-beeldschermen in de A340-300.
De Airbus A340 werd in meerdere landen geproduceerd: British Aerospace in Engeland maakte de vleugels, Daimler Chrysler Airbus in Duitsland en Aérospatiale in Frankrijk maakten de rompdelen en het staartstuk kwam van CASA in Spanje. Alle onderdelen werden vervolgens naar Toulouse getransporteerd, waar ze werden geassembleerd in de fabriek Clément Ader (vernoemd naar de Franse luchtvaartpionier, te bezoeken na reservering). In Clément Ader werd tegelijkertijd ook de A330 in elkaar gezet, omdat beide machines bijna geheel identiek zijn. Zo waren er twee montagestanden waarop, afhankelijk van de vraag, een A330 of een A340 werd gebouwd. Na de ruwbouw ging het toestel naar één van de vier teststanden, waarbij alle elektrische en hydraulische systemen werden getest. Diverse kleinere leveranciers uit de Verenigde Staten, Nederland en andere landen waren ook betrokken bij de productie van onderdelen. Bij sommige maatschappijen, zoals bij Lufthansa, wordt een deel van het laadruim gebruikt voor extra toiletten.

Versies[bewerken]

De Airbus A340 kent 4 versies.

200-serie[bewerken]

Zie Airbus A340-200 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

De Airbus A340-200 is de kleinste A340.
Het toestel heeft een capaciteit van ongeveer 270-310 passagiers.

300-serie[bewerken]

Zie Airbus A340-300 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

De A340-300 is de tweede model van de A340. De Airbus A340-300 kan tussen de 280 en 320 passagiers meenemen.
In 1997 kwam Airbus met twee verlengde versies van de A340, de 500- en 600-serie met een groot laadvermogen voor de lange afstand. Deze kwamen vanaf 2002 in dienst bij luchtvaartmaatschappijen.

500-serie[bewerken]

Zie Airbus A340-500 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

De A340-500 was enige tijd het verkeersvliegtuig met het grootste vliegbereik, totdat Boeing de 777-200LR 'Worldliner' introduceerde. De A340-500 kan 313 passagiers in drie klassen zonder tussenlanding over 16.000 km vervoeren. Het toestel heeft een capaciteit van 295-350 passagiers.

600-serie[bewerken]

Zie Airbus A340-600 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

De A340-600 is een verlengde versie van de zeer succesvolle A340-300, en biedt een passagiers- en beladingscapaciteit vergelijkbaar met Boeing 747-varianten, terwijl hij een lager brandstofverbruik en een groter vliegbereik heeft. Het equivalent van de A340-600 is de Boeing 777-300ER. De 600-serie heeft onder de romp een extra landingsgestel met vier wielen om het hogere maximum startgewicht mogelijk te maken. De eerste vlucht van de A340-600 vond plaats op 23 april 2001. Virgin Atlantic Airways nam het vliegtuig als eerste in dienst in 2002. Cathay Pacific gebruikt de A340-600 voor non-stop-vluchten tussen Hongkong en New York. Er passen 320 tot 485 passagiers in de Airbus A340-600.

Gebruikers[bewerken]

Grootste gebruikers[bewerken]

Op 29 december 2011 waren volgende luchtvaartmaatschappijen de grootste gebruikers van de Airbus A340.

• Lufthansa: 48 toestellen
• Iberia Airlines: 32 toestellen
• Virgin Atlantic: 25 toestellen
• South African Airways: 18 toestellen

België[bewerken]

Op het moment dat de nationale Belgische luchtvaartmaatschappij Sabena failliet ging had ze 4 Airbussen A340 in dienst.

Incidenten en ongevallen[bewerken]

Begin 2012 waren er nog geen dodelijke ongelukken met de Airbus A340 gebeurd.

• Op 2 augustus 2005 gleed Air France-vlucht 358, een A340-300, op luchthaven Pearson in Toronto van de landingsbaan. Bij de evacuatie van het vliegtuig raakten enkele tientallen passagiers lichtgewond. Het vliegtuig brandde helemaal uit.
• Op 15 november 2007 raakt een nieuw af te leveren A340-600 voor de maatschappij Etihad bij motortesten op de Airbusfabrieken in Toulouse zeer ernstig beschadigd. Het vliegtuig verliet de opstelplaats en ramde een muur. Bij het ongeval raakten 5 van de 9 bemanningsleden gewond, waarvan 4 ernstig. Oorzaak van het ongeval is het niet gebruiken van wielblokken gecombineerd met het gebruik van vol vermogen op alle motoren.^[1]

Specificaties[bewerken]

		Airbus A340
		A340-200	A340-300	A340-500	A340-600
		Interieur
Interieurlengte		47,26 m	50,35 m	53,56 m	60,98 m
Interieurbreedte		5,28 m
Aantal stoelen[2]
	Maximum	420	440	375	480
	2 klassen	300	335	359	419
	3 klassen	240	295	313	380
Meest gebruikte stoelconfiguratie in economy class		2-4-2
		Afmetingen
Lengte		59,39 m	63,60 m	67,90 m	75,30 m
Rompbreedte		5,64 m
Hoogte		16,70 m	16,85 m	17,10 m	17,30 m
Spanwijdte		60,30 m		63,45 m
Vleugeloppervlakte		361,6 m2		439,4 m2
Vleugelhoek		30°		31,1°
Wielbasis		nb	25,60 m	27,59 m	32,89 m
		Gewicht
Operationeel leeggewicht[2]		129.000 kg	130.200 kg	170.900 kg HGW: 174.800 kg	177.800 kg HGW: 181.900 kg
Maximale nuttige lading		nb	43.500 kg	43.300 kg	55.600 kg
Maximaal startgewicht		275.000 kg	276.500 kg	372.000 kg HGW: 380.000 kg	368.000 kg HGW: 380.000 kg
Maximaal gewicht bij landing		nb	275.000 kg	372.000 kg	259.000 kg
		Motoren (x4)
Producent, type en stuwkracht
	CFM International	CFM56-5C 151 kN
	Rolls-Royce			Trent 500 235-249 kN
		Snelheid
Kruissnelheid		Mach 0.82 (871 km/u)		Mach 0.83 (881 km/u)
Maximale snelheid		Mach 0.86 (913 km/u)
		Vlieghoogte
Kruishoogte		11.000 m
Maximale vlieghoogte		12.527 m
		Overige
Vrachtcapaciteit		152,3 m3
Vliegbereik bij volledige belading		15.000 km	13.700 km	16.060 km HGW: 17.000 km	14.350 km HGW: 14.600 km
Benodigde startbaanlengte bij volledige belading		2.990 m	3.000 m	3.050 m	3.100 m
Maximum hoeveelheid brandstof		155.040 l	147.850 l	214.810 l HGW: 222.000 l	195.880 l HGW: 204.500 l

Airbus A380
Fabrikant	Airbus[1]
Type(s)	A380-800/A380F
Lengte	73 m
Spanwijdte	79,8 m
Hoogte (vanaf de grond)	24,1 m
Interieurbreedte	Hoofddek: 6,58 m Bovendek: 5,92 m
Max. aantal passagiers	555 passagiers (3 klassen) 853 passagiers (1 klasse)
Leeggewicht	275 ton/252 ton
Vleugeloppervlak	845 m²
Max. startgewicht	560 ton/590 ton
Max. brandstof	310.000 liter
Motoren	4 Rolls-Royce Trent 900 of 4 Engine Alliance GP-7200
Max. stuwkracht per motor	311 kN/340 kN
Kruissnelheid	Mach 0,89 (945 km/h)
Max. reikwijdte	15.100 km/10.400 km met maximale belading
Eerste vlucht	27 april 2005
Aantal gebouwd	106 (juli 2013)
Stukprijs	300 miljoen euro
Portaal Luchtvaart

De Airbus A380 is het grootste passagiersvliegtuig ter wereld. Het is een product van het Europese concern Airbus. Het widebody-vliegtuig beschikt over twee verdiepingen en biedt plaats aan maximaal 853 passagiers. Bij een gemiddelde configuratie passen er 555 personen in.
De eerste testvlucht werd gemaakt op 27 april 2005. Tweeënhalf jaar later, op 25 oktober 2007, maakte de A380 haar eerste commerciële vlucht. In dienst van Singapore Airlines vloog de A380 van Singapore naar Sydney. Dit was eveneens de eerste route waarop een lijndienst door het toestel werd onderhouden. Per oktober 2012 hebben negen luchtvaartmaatschappijen gezamenlijk 86 vliegtuigen van dit type in dienst.
Op 8 juni 2010 landde voor het eerst een A380 op Brussels Airport.^[2] Een maand later, op 15 juli, was Luchthaven Schiphol aan de beurt.^[3] Bij deze proef werd de technische afhandeling van het toestel getest. Nadat de test werd voltooid, vertrok het toestel weer op dezelfde dag.
De Airbus A380 is het grootste luchtwaardige passagiersvliegtuig ter wereld; alleen de Antonov An-225, een vrachtvliegtuig, is groter.

Ontwikkeling[bewerken]

Airbus begon de ontwikkeling van een zeer groot verkeersvliegtuig (in de begindagen door Airbus Megaliner genoemd) in het begin van de jaren 90. Na marktstudies begon Airbus in juni 1994 aan de A3##. Verschillende designs werden overwogen, waaronder een combinatie van twee rompen van de A340 naast elkaar. Van 1997 tot 2000 werd het ontwerp verfijnd met het oog op een vermindering van de operationele kosten van 15 tot 20 procent tegenover de Boeing 747-400. Uiteindelijk kwam men tot de huidige dubbeldekkerlay-out.
Op 19 december 2000 stemde de beheerraad van het net geherstructureerde Airbus voor het programma van 8,8 miljard euro voor het bouwen van de A3##, onder de nieuwe naam A380. Er waren 55 bestellingen van de eerste zes klanten. De uiteindelijke configuratie werd vastgelegd begin 2001, en de aanmaak van de eerste vleugelonderdelen startte op 23 januari 2002. De kosten waren toen het eerste vliegtuig af was al gestegen tot 18 miljard euro.
Vijf A380's werden gebouwd voor test- en demonstratiedoeleinden. Op 18 januari 2005 werd het vliegtuig officieel gepresenteerd in de Franse stad Toulouse in aanwezigheid van zo'n 5000 toeschouwers, onder wie de vier regeringsleiders van de deelnemende landen. De eerste testvlucht, waarbij de bemanning was uitgerust met een parachute en in het uiterste geval via een luik had kunnen ontsnappen, vond plaats op 27 april 2005, ook vanaf Toulouse. Het certificaat voor luchtwaardigheid, uitgereikt door EASA en de FAA, werd verkregen op 12 december 2006.
De eerste leveringen waren oorspronkelijk eind 2006 gepland, maar in juni 2006 werd dit met een half jaar naar achteren geschoven vanwege problemen met de productiecapaciteit. De tests met het vliegtuig verliepen naar verluidt zonder problemen. In september 2006 maakte Airbus bekend dat de levering van de A380 met 6 maanden tot een jaar extra werd uitgesteld, vanwege problemen met de bekabeling van het toestel. De gedupeerde vliegmaatschappijen overwogen juridische stappen en/of eisten een schadevergoeding van Airbus.
Op 5 november 2006 werd gemeld dat FedEx Express zijn bestelling van 10 stuks A380F heeft geannuleerd en dat UPS Airlines dit ook overweegt te doen. FedEx Express koopt als vervanging van de bestelling 15 Boeings 777F.

Eerste leveringen[bewerken]

Het toestel maakte zijn eerste trans-Atlantische vlucht met passagiers op 19 maart 2007 tussen Frankfurt am Main en New York. 500 passagiers vlogen mee. De eerste vijf A380 toestellen werden aan Singapore Airlines geleverd. Nadat in Toulouse het eerste afgeleverde toestel op 15 oktober 2007 officieel aan Singapore Airlines overgedragen was, werd op 25 oktober de eerste commerciële vlucht uitgevoerd.^[4] Deze vlucht ging van Singapore naar Sydney. Tickets voor deze vlucht (en de retourvlucht later in de week) waren op eBay te koop.^[5]
Op 11 januari 2008 ontving Singapore Airlines zijn tweede toestel en op 11 maart 2008 werd het derde toestel in ontvangst genomen. Op 18 maart startte men een dagelijkse vlucht op de lijn Singapore-London Heathrow.
Emirates was de tweede maatschappij die met de A380 commerciële vluchten maakt. Het eerste toestel werd geleverd op 28 juli 2008. Vanaf 1 augustus startten commerciële vluchten tussen Dubai en New York JFK. Sinds 1 augustus 2012 vliegt Emirates met de A380 dagelijks tussen Dubai en Amsterdam (Schiphol).
Qantas was de derde maatschappij die de A380 in dienst nam. Het eerste vliegtuig werd op 19 september 2008 geleverd en startte op 20 oktober met commerciële vluchten tussen Melbourne en Los Angeles en op 24 oktober tussen Sydney en Los Angeles.
Uiteindelijk werden er in 2008 twaalf toestellen geleverd: vijf aan Singapore Airlines, vier aan Emirates en drie aan Qantas. Airbus leverde 10 toestellen in 2009 en 18 in 2010.
Eind 2009 ontving de vierde luchtvaartmaatschappij zijn A380: Air France. Air France is hiermee de eerste Europese maatschappij die de A380 in dienst nam. De tweede Europese maatschappij die de A380 ontving was op 19 mei 2010 Lufthansa.

Toekomst[bewerken]

In het ontwerp van Airbus is men er steeds van uitgegaan dat er nog een verlengde versie van het toestel zou kunnen worden uitgebracht. De verlengde versie, mogelijk Airbus A380-900 of Airbus A380-1000 genoemd, zou 100 passagiers meer kunnen vervoeren, even comfortabel als de A380-800 er 555 vervoert. De ontwikkeling van dit toestel zou volgens de plannen beginnen zodra de productie van de A380-800 op schema zit, oftewel wanneer 40 toestellen per jaar uit de fabriek in Toulouse rollen.^[6] Volgens de plannen zou dat in 2010 moeten zijn, waarna in 2015 de eerste 900-variant wordt geproduceerd.^[6] In 2007 maakten onder andere Emirates, Air France-KLM, Singapore Airlines en Lufthansa hun interesse kenbaar.^[6]
De productie van de A380-800 is echter vertraagd; in 2010 werden er slechts 18 stuks geleverd.^[7] De ontwikkeling van de A380-900 lijkt daardoor voorlopig van de baan.

Bestellingen en leveringen[bewerken]

Om uit de kosten te komen moet Airbus 420 toestellen verkopen.

Luchtvaartmaatschappij/klant	In dienst	Besteld	Opties	Geleverd	Motoren
Air Austral	2014	2			Engine Alliance GP7000
Air France-KLM	2009	12	2	8	Engine Alliance GP7000
Asiana Airlines	2014	6			Rolls-Royce Trent 900
British Airways	2013	12	7	1	Rolls-Royce Trent 900
China Southern Airlines	2011	5		5	Rolls-Royce Trent 900
Emirates[8]	2008	90		35	Engine Alliance GP7000
Etihad Airways[9]	2013	10	5		Engine Alliance GP7000
Hong Kong Airlines[10]	2015	10
Kingfisher Airlines	2016	5	5
Korean Air	2011	10		6	Engine Alliance GP7000
Lufthansa[11]	2010	17	5	10	Rolls-Royce Trent 900
Malaysia Airlines	2012	6		6	Rolls-Royce Trent 900
Qantas[12]	2008	20	4	12	Rolls-Royce Trent 900
Qatar Airways	2012	10	3		Engine Alliance GP7000
Singapore Airlines[13]	2007	24	1	19	Rolls-Royce Trent 900
Skymark Airlines	2014	6			Rolls-Royce Trent 900
Thai Airways International	2012	6		4	Rolls-Royce Trent 900
Vietnam Airlines	2015		4
Virgin Atlantic	2015	6	6		Rolls-Royce Trent 900
Transaero Airlines[14]	2015	4
Totaal		261	42	106

Ontwerp[bewerken]

De nieuwe Airbus wordt verkocht in twee uitvoeringen, een voor passagiers en een voor vracht. De A380-800 was oorspronkelijk ontworpen om 550 passagiers in drie klassen te vervoeren of 853 bij alleen economyclass-stoelen. Sinds mei 2007 biedt Airbus ook de mogelijkheid aan om een extra premium-class te configureren, waardoor er nog maar plaats is voor 525 personen. Dat zou voor 370 km meer bereik zorgen. Het ontwerpbereik voor het 800-model was 15.200 km. De passagiersvariant is in staat om onafgebroken 15.200 kilometer te vliegen, waarmee het toestel geschikt is voor routes zoals Hongkong-New York en Amsterdam-Perth.
Het tweede model, de A380-800F, is een vrachtuitvoering met de mogelijkheid 150 ton aan vracht over 10.400 km te vervoeren.
De vleugels van de A380-800 zijn geschikt voor een maximaal opstijggewicht (MTOW) van 650 ton. De vrachtversie beschikt over iets verstevigde vleugels. In het ontwerp is meegenomen dat de vleugels ook geschikt zijn voor een mogelijke A380-900.

Cockpit[bewerken]

Airbus heeft dezelfde cockpitindeling gebruikt als bij een aantal van haar andere vliegtuigen, om de kosten voor de opleiding van het personeel te verminderen. Wel bevat de A380 een verbeterde glass cockpit en fly-by-wire-besturing verbonden met de joysticks. De cockpit bevat ook acht lcd-schermen ter grootte van 15 bij 20 centimeter, die allemaal gelijk zijn, hierdoor kunnen de schermpjes van functie verwisselen indien nodig.
Ook zijn er een of twee head-up displays (hud's) mogelijk.

Motoren[bewerken]

De A380-800 kan met twee soorten motoren worden uitgerust. De Trent 900 van Rolls-Royce wordt geplaatst op de types A380-841, A380-842 en A380-843F. De GP7000 van de Engine Alliance gaat op de A380-861 en de A380-863F.

Passagierscompartiment[bewerken]

De stoelindeling in de Airbus is: 3-4-3 beneden- en 2-4-2 bovendeks, beide dus met 2 gangpaden. De verdiepingen worden verbonden door twee trappen, een aan de voorzijde en een aan de achterkant van het toestel.
In vergelijking met de directe concurrent, de Boeing 747, heeft de A380 49% meer vloerruimte terwijl de capaciteit slechts 35% hoger is. Dit vertaalt zich in een groter comfort voor de reizigers: de stoelen en gangpaden zijn breder. Airbus stelt tevens dat de kosten per stoel 15 tot 20% lager zullen uitvallen, en dat het vliegbereik 10 tot 15% groter zal zijn, vergeleken met de 747.
Het vliegtuig produceert 50% minder lawaai dan de Boeing 747. De luchtdruk in het toestel is ook hoger dan gemiddeld, en is te vergelijken met een hoogte van 1500 tot 2400 meter. Verwacht wordt dat deze beide aspecten de vermoeidheid van de passagiers zal verminderen. De Airbus A380 beschikt over grotere raampjes (60 cm lang) en de stoelen in de economyclass zijn gemiddeld vier centimeter breder.
Het toestel biedt plaats aan maximaal 853 passagiers. Het normale aantal is ongeveer 500 passagiers, over drie klassen verdeeld.

Infrastructurele aanpassingen[bewerken]

Zie ook de lijst van luchthavens geschikt voor de Airbus A380

De A380 is ontworpen om in de zogenaamde '80 meter-box' te passen, en kan in principe op elke startbaan, die geschikt is voor de Boeing 747-400, landen. Om het reusachtige toestel optimaal te laten functioneren worden de luchthavens die de A380 zullen ontvangen aangespoord om hun faciliteiten aan te passen. Met name de taxibanen, en de landings- en startbanen moeten worden verbreed. De taxibanen moeten verbreed worden omdat het vliegtuig een uitzonderlijk breed landingsgestel heeft. In een korte draai zouden de buitenste wielen buiten de grenzen van de taxibaan kunnen komen. De landingsbanen worden verbreed zodat de twee buitenste motoren geen voorwerpen kunnen opzuigen van de onverharde ondergrond. Om het risico van dergelijke schade (ook wel FOD of Foreign Object Damage genoemd) nog verder te beperken, zijn slechts de binnenste twee motoren uitgerust met straalomkering (reverse thrust). Bij de terminals zal de fundering onder de platforms soms moeten worden aangepast.
De luchthaventerminals kunnen worden aangepast om het ontschepen van passagiers zo vlot mogelijk te laten verlopen, alhoewel dat niet noodzakelijk is. Soms worden voor een A380 twee gates gebruikt, waarbij de slurf van een van de gates voor de bovenste, en de slurf van de andere gate voor de onderste verdieping gebruikt wordt. Vliegvelden die klaar zijn voor de A380 staan in de lijst van luchthavens geschikt voor de Airbus A380.

Opstijg- en landvoorschriften[bewerken]

In verband met door vliegtuigen veroorzaakte luchtwervelingen moet er bij het opstijgen en landen altijd een bepaalde afstand tussen opeenvolgende toestellen zitten. Voor de Airbus A380-800 geldt dat een andere A380-800 7,4 km afstand moet houden, een ander groot vliegtuig 11 km, 13 km voor een gemiddeld vliegtuig en 15 km voor kleine toestellen.^[15] Voor 2008 hanteerde de ICAO afstanden die twee tot vier kilometer langer waren dan voor de Boeing 747-400.^[15] Nog eerder, tijdens de testfase van het toestel, werd er standaard 19 km aan afstand ingeruimd voor de A380.

Innovaties[bewerken]

Met de productie van de A380 wordt een aantal nieuwe technieken voor het eerst op grote schaal toegepast in de luchtvaart. Hiertoe behoren:

• Het vezel-metaal-laminaat Glare; een combinatie van aluminium en glasvezel-versterkte kunststof. Dankzij de relatief grote weerstand tegen vermoeiing vormt dit materiaal een lichter alternatief voor aluminium in de minder belaste delen. Door de lichtere constructie wordt bij het vliegen bespaard op de brandstofkosten. Dit materiaal is ontwikkeld door de TU Delft en wordt geproduceerd door de firma Cytec uit de VS. Glare wordt onder andere verwerkt tot rompdelen door de firma Stork Aerospace, het voormalige Fokker.
• Thermoplastische vezelversterkte kunststoffen; deze zijn, in tegenstelling tot de traditionele thermohardende vezelversterkte kunststoffen, door middel van verwarming te vervormen. Deze eigenschap maakt de composiet makkelijker toe te passen en daarmee goedkoper.

Vergelijking formaat met andere vliegtuigen[bewerken]

Incidenten[bewerken]

• 4 november 2010: bij een A380 van Qantas (QF32) deed zich kort na het opstijgen van de Luchthaven van Singapore een "uncontained engine failure" voor waarbij er delen van de motor afvielen. Brokstukken van de motorbehuizing vielen op het Indonesische eiland Batam. Er vielen geen gewonden. De bemanning van de A380 dumpte brandstof en besloot niet naar bestemming Sydney te vliegen, maar terug te keren naar Singapore. Na de landing stopte het vliegtuig op de landingsbaan en konden de passagiers het vliegtuig via trappen verlaten.^[16] Op dezelfde dag besloot Qantas de gehele A380-vloot aan de grond te houden totdat het interne onderzoek in samenwerking met de motorfabrikant Rolls-Royce was afgerond.

• 11 april 2011: een Airbus A380 van Air France raakte tijdens het taxiën naar de startbaan op John F. Kennedy International Airport met zijn vleugel de staart van een Bombardier CRJ700 van Comair. De 500 inzittenden van beide vliegtuigen bleven ongedeerd. Beide toestellen raakten wel beschadigd.^[17]

• 20 juni 2011: op de jaarlijkse luchtvaartsalon van Le Bourget moest een A380 aan de grond blijven toen het toestel tijdens het taxiën de tip van een vleugel verloor tegen een gebouw. Het toestel kon daardoor niet meer gebruikt worden voor de geplande demonstraties.^[18][19] Een A380 van Korean Air werd daarop gebruikt voor demonstratievluchten op de luchtvaartsalon.^[20]

Media[bewerken]

• 

  Tijdens de Luchtvaartshow van Parijs in 2005
• 

  De eerste A380 in dienst van Air France
• 

  Het transport van A380-onderdelen onderweg naar de fabriek in Toulouse
• 

  De businessclass van Singapore Airlines
• 

  Eerste bezoek van een Airbus A380 aan Brussels Airport

Airbus A350 XWB
Fabrikant	Airbus Industrie
Type(s)	A350XWB - 800 / 900 / 1000 A350-900R / 900F
Lengte	60,54 m-73,78 m
Spanwijdte	64,75 m
Hoogte (vanaf de grond)	17,05 m
Interieurbreedte	5,61m
Motoren	2
Kruissnelheid	Mach 0,85
Max. reikwijdte	15.400-15.750
Eerste vlucht	14 juni 2013
Status	in ontwikkeling
Aantal gebouwd	1 gebouwd- 0 geleverd - 616 besteld (maart 2013)
Portaal Luchtvaart

De Airbus A350 XWB is een vliegtuigtype in ontwikkeling, van de Europese vliegtuigbouwer Airbus. Het is ontstaan als een reactie op de ontwikkeling van de Boeing 787 door concurrent Boeing. De A350 XWB zou op termijn de Airbus A330 en Airbus A340 moeten vervangen. De raad van commissarissen van Airbus heeft de lancering van het product in december 2006 goedgekeurd. Op vrijdag 14 juni 2013 was de eerste vlucht van het vliegtuig.

Versies[bewerken]

Er zijn vijf verschillende uitvoeringen voorgesteld in de A350-familie:

• A350-800 – Een toestel met 270 stoelen (in drie klassen) dat medio 2016 in gebruik zal worden genomen.
• A350-900 – Een toestel met 314 stoelen (in drie klassen) dat medio 2014 in gebruik zal worden genomen.
• A350-1000 – Een toestel met 350 stoelen (in drie klassen) dat medio 2017 in gebruik zal worden genomen.
• A350-900R – Ultra-long-range-versie (tegenstrever van de Boeing 777-200LR) die omstreeks 2016 in gebruik wordt genomen.
• A350-900F – Vrachttoestel (tegenstrever van de Boeing 777F) dat omstreeks 2017 is gepland.

Technologieën[bewerken]

De Airbus A350 XWB zal voor een groot deel uit composietmaterialen bestaan. Er zullen echter minder composietmaterialen gebruikt worden dan in de Boeing 787, omdat Airbus van mening is dat reparaties eenvoudiger uit te voeren zijn op niet-composietmaterialen. De Airbus A350 zal, in tegenstelling tot de Boeing 787, geen gebruik maken van "bleedless"-motoren. Dit wil zeggen dat nog steeds een deel van de door de motoren aangezogen lucht gebruikt zal worden voor het aandrijven van systemen die niet rechtstreeks met de voortstuwing te maken hebben (bijvoorbeeld de airconditioning). Technologieën uit de Airbus A380 worden ook toegepast. Glare zal niet toegepast worden in de A350.

Specificaties[bewerken]

De A350 XWB zal een rompdiameter hebben die groter is dan de oorspronkelijk voorgestelde A350, die de bestaande "standaard" Airbus-widebody rompdiameter had. Airbus heeft de huidige A350 daarom de A350 XWB, waar "XWB" staat voor "eXtra Wide Body", genoemd. Met deze grotere rompdiameter is de cabine +/- 12,5 cm breder dan die van zijn concurrent, de Boeing 787. Alle A350 XWB-passagiersmodellen zullen een vliegbereik krijgen van minimaal 15.300 km. De A350 cockpit zal een evolutie zijn van die van de A380.
Het vliegtuig zal een kruissnelheid krijgen van ongeveer Mach 0,85, wat gelijkwaardig is aan de Boeing 787. Airbus claimt dat de onderhoudskosten van de A350 10% lager zullen zijn dan van de Boeing 787 en dat de A350-900 een 7% lager brandstofverbruik per stoel zal hebben dan de Boeing 787-9. Boeing zet daar tegenover dat de A350-900 vergeleken dient te worden met de Boeing 787-10, die een iets groter aantal stoelen telt maar een kleinere reikwijdte heeft. Airbus streeft met het nieuwe ontwerp het verblijf in het vliegtuig voor de passagiers te veraangenamen. De luchtdruk in de cabine zal gelijk zijn aan die op 1.800 meter of lager en de luchtvochtigheidsgraad zal minimaal 20% zijn. Ook zal de A350 grotere ramen hebben dan gebruikelijk is. Qatar Airways zal de launch customer worden van de Airbus A350.

	A350 XWB					Ter vergelijking
	-800 [1]	-900 [2]	-1000	-900R[3]	-900F	787-9	787-10	777-300ER[4]	777-200LR	777-200F
Lengte	60,54 m	66,89 m	73,78 m	66,89 m		63,0 m	68,9 m	73,9 m	63,7 m
Hoogte	17,05 m					16,5 m	17,0 m	18,7 m	18,8 m	18,6 m
Spanwijdte	64,75 m					60,1 m		64,8 m
Vleugelhoek	31,9°					32,2°		31,64°
Rompbreedte	5,96 m					5,74 m		6,19 m
Romphoogte	6,09 m					5,97 m		6,19 m
Passagiers (3klassen)	270	314	350	314	90t vracht	250	323	365	301	103t vracht
LD3-containers	26	36	44	36		36	44		32
MTOW (t)	259,0	268,0	308,0			250,836	251	351,534	347,452	347,450
Max landing (t)	182,5	202,5	225,5			183,7	197,3
Leeggewicht (t)						115,3	125	167,8	145,2
Max. brandstof (l)	138.000		156.000			138.700	145.000	181.280	202.287	181.280
Kruissnelheid (M)	0,85					0,85		0,84
Max. snelheid (M)	0,89					0,89
Stuwkracht (lb) (x 2)	75.000	87.000	97.000	95.000		71.000	76.000	115.300
Motoren	RR Trent XWB of GE GEnx*		RR Trent XWB			RR Trent 1000 of GE GEnx-1B		GE90-115B
Bereik	15.730 km	15.540 km	15.360 km	17.600 km	9.250 km	15.700 km	13.000 km	14.630 km	17.445 km	9.065 km
Prijs	$254,3M	$287,7M	$332,1M	n.n.b.	n.n.b.	$243,6M	n.n.b.	$315,0M	$291,2M	$295,7M

*Bevestigd op 26 maart 2013.

Bestellingen en afleveringen[bewerken]

Sinds juli 2009 hebben 35 kopers 616 bestellingen geplaatst voor de Airbus A350XWB.^[5]

A350-800	A350-900	A350-1000	Aantal bestellingen
92	414	110	616

Bron: Airbus-bestellingen^[5]

De Airbus A300-600ST Beluga is een speciaal type vrachtvliegtuig voor volumineuze vracht. Dit toestel is de opvolger van Airbus' Super Guppy. De naam is afgeleid van de witte dolfijn, die ook wel beloega wordt genoemd. De Beluga wordt door Airbus gebruikt voor transport van goederen en onderdelen tussen de verschillende vestigingen van het bedrijf, bijvoorbeeld tussen Hamburg en Toulouse.
De Beluga is een speciale versie van een Airbus A300-600, en is eveneens een tweemotorig straalvliegtuig. Aan beide staartvinnen zijn winglets gemonteerd. De cockpit is wat verlaagd ten opzichte van de gewone versie van een Airbus A300, en de romp is fors verhoogd. Boven de cockpit bevindt zich de laaddeur. Het laadruim is 1400 m³ groot, en kan een complete romp voor een Airbus A310 bevatten, of een deel van de romp van een groter vliegtuig, of vleugeldelen. Volledig beladen en volgetankt kan een Beluga 1700 kilometer vliegen.
Er zijn vijf Beluga's gebouwd. Het toestel is niet te koop, en kan niet worden geleased. Incidenteel wordt het verhuurd voor bijzondere transporten.